Imagines: Simius et Fabri

122. Simius et Fabri. Simiolus contemplabatur de arbore fabri artificium; ille forte cuneis arborem findebat. Erat autem prandii tempus, ad quod faber discedens relinquit impactum in trunco ferrum. Simiolus, ut viderat fabrum facere, supra arborem insilit et cruribus divaricatis arripit securim, sed pedes terram non attingebant. Itaque illius super arbore insidentis pudendula in fissura, quam cuneus efficiebat, dependebant. Ipse, nihil cogitans quid accidere posset, cuneum excutebat, iterum impacturus quemadmodum fecerat faber. Sed cum robur, ut natura ferebat, coiret, pudendaque simioli arrepta angerentur. Clamans ille et eiulans haerebat captus, at fabri excitati cum risu, re cognita, male illum verberibus insuper mulctatum dimittunt. Quam quisque novit artem, in ea se exerceat.

---

M0122 (not in Perry)